آرتروز شانه | علائم، تشخیص و انواع روش‌های درمانی

علائم آرتروز شانه

آرتروز شانه ممکن است با علائم مختلفی از جمله محدود شدن حرکت شانه و احساس درد در این ناحیه همراه شود. در ادامه این بخش از مطلب، علائم بیماری آرتروز شانه را بررسی کرده‌ایم:

• رایج‌ترین علامت آرتروز شانه، درد مفصل شانه است. در ابتدا ممکن است درد فقط حین انجام فعالیت‌های فیزیکی احساس شود، اما با پیشرفت این بیماری، ممکن است در هر ساعتی از روز بروز کند و به حرکت دادن بازو ربطی نداشته باشد. بلند کردن اجسام سنگین یا فعالیت‌های فیزیکی ممکن است درد را تشدید کنند و در موارد شدید، این درد به پایین و حتی آرنج و مچ دست کشیده خواهد شد.
• خشکی و کوفتگی شانه و کاهش دامنه‌ی حرکتی از جمله علائم رایج آرتروز شانه هستند. این علائم می‌توانند باعث شوند که کارهای روزانه مانند: لباس پوشیدن، دوش گرفتن، رانندگی کردن یا انجام امور خانه‌داری دشوار شود.
• صداهای غیرعادی در مفصل شانه به دلیل از بین رفتن غضروف است که باعث ایجاد سطحی ناصاف شده است. این صداها ممکن است همراه با درد یا بدون درد باشند.
• آرتروز شانه می‌تواند به دلیل عدم امکان دستیابی به وضعیتی راحت برای خوابیدن، باعث بروز اختلالات خواب شود. هرگونه حرکت شانه درگیر ممکن است باعث درد شود. وقتی در حالت طاق‌باز خوابیده‌اید، قرار دادن بالشتی در زیر آرنج سمتی که شانه درگیر است می‌تواند کمی درد را تسکین دهد. این کار می‌تواند فشار وارد بر تمامی ساختارهای دیگر مفصل را نیز کاهش دهد. برخی افراد وقتی شب بر روی صندلی راحتی، می‌خوابند راحت‌تر هستند.

علت‌های بروز آرتروز شانه

عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند باعث بروز آرتروز شانه شوند. این عوامل عبارت‌اند از: سابقه‌ی آسیب به شانه، استفاده‌ی بیش از حد از مفصل شانه، ژنتیک و سن. افرادی که فعالیت‌هایی انجام می‌دهند که در آن دستانشان را در بالای سرشان زیاد حرکت می‌دهند، مثلاً پرتاب توپ یا وزنه‌برداری، بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز شانه هستند.

علاوه بر این، برخی از بیماری‌ها مانند: آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)، استئوآرتریت (آرتروز) و نقرس نیز می‌توانند باعث بروز آرتروز شانه شوند. آرتریت روماتوئید نوعی اختلال خودایمنی است که باعث می‌شود سیستم دفاعی بدن به مفاصل حمله کند؛ اما استئوآرتریت نوعی بیماری دژنراتیو مفصلی است که با تحلیل و فرسایش تدریجی غضروف رخ می‌دهد. نقرس نوعی آرتریت می‌باشد که ناشی از تجمع کریستال‌های اسید اوریک در مفاصل است.

به طور خلاصه آرتروز شانه ناشی از آسیب دیدن یا تحلیل رفتن غضروف مفصل شانه است که می‌تواند به دلیل صدمه و آسیب، استفاده‌ی بیش از حد، ژنتیک، سن یا بیماری باشد.

نحوه تشخیص آرتروز شانه

در معاینه‌ی شانه، پزشک برای بررسی دامنه‌ی حرکت و قدرت شانه‌ی شما تست‌های فیزیکی انجام خواهد داد. علاوه بر این، درباره‌ی علائم کنونی و سوابق پزشکی شما نیز سؤالاتی خواهد پرسید.

پزشک آزمایشات تصویری را تجویز خواهد کرد که عبارت‌اند از:

• اشعه‌ی ایکس: این اسکن‌ها وضعیت استخوان‌های شانه‌ی شما و فاصله‌ی موجود بین آن‌ها را نشان می‌دهد. کاهش این فاصله می‌تواند نشان‌گر از بین رفتن غضروف باشد، اگرچه نمی‌توان غضروف را در این تصاویر اشعه‌ی ایکس دید.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT): این آزمایش نسبت به اشعه‌ی ایکس تصاویر جزئی‌تری از استخوان‌های مفصل شانه فراهم می‌کند و می‌تواند برای برنامه‌ریزی جراحی مورد استفاده قرار گیرد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این آزمایش، تصویری از بافت‌های نرم دور مفصل شانه فراهم می‌کند. ممکن است پزشک برای بررسی وضعیت تاندون روتاتور کاف این آزمایش را تجویز کند.
• تست‌های آزمایشگاهی: ممکن است از آزمایش خون برای کمک به تشخیص برخی از انواع آرتروز که شانه را درگیر می‌کنند، مانند آرتریت روماتوئید استفاده شود. این آزمایشات باید برخی از مارکرهای التهاب، آنتی‌بادی یا مواد دیگری که به این مشکل مربوط می‌شوند را بسنجند.
• معاینه‌ی فیزیکی: علاوه بر تست‌های تصویری و آزمایشگاهی، نتایج معاینات فیزیکی نیز مهم هستند. پزشک علائم درد شانه، خشکی، محدودیت دامنه‌ی حرکتی، تورم و علائم دیگری که ممکن است نشانه‌ آرتروز باشند را بررسی می‌کند.

درمان

با توجه به این که شانه شما به کدام یکی از انواع آرتروز مبتلا شده است، درمان‌های مختلفی توسط پزشک تجویز می‌شود. برای مثال ممکن است آرتروز شانه خفیفی داشته باشید و پزشک تنها با یک سری تمرین‌های حرکتی، آن را درمان کند.

برخی از روش‌های درمانی برای آرتروز شانه به مانند زیر هستند.

تمرین‌های حرکتی؛ جزء روش‌های درمانی اولیه

درمان اولیه‌ی آرتروز شانه معمولاً غیرجراحی بوده و به کنترل مشکل می‌پردازد. در ابتدا ممکن است برای حفظ تحرک مفصل شانه، ورزش‌های مربوط به دامنه‌ی حرکتی توصیه شوند. اگر دامنه‌ی حرکتی مشکلی ندارد، هدف از این کار جلوگیری از کاهش آن در آینده است.

باید بگوییم که از دست رفتن توانایی حرکت شانه ناشی از آرتروز، روندی تدریجی است و ممکن است تشخیص آن دشوار باشد. با خشک‌تر شدن مفصل، درد و کاهش توانایی حرکت بدتر خواهند شد. توصیه می‌شود بدون توجه به این‌که آیا مشکل از بین رفتن توانایی حرکت دارید یا نه، 2 تا 3 دقیقه در روز حرکات کششی انجام دهید.

معمولاً برای درمان آرتروز شانه نیازی به فیزیوتراپی نیست؛ مگر این‌که دچار کاهش دامنه‌ی حرکتی شده باشید. تقویت مفصل شانه‌ای که مبتلا به آرتروز است توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است در برخی موارد باعث تشدید درد شود. در غیر این‌ صورت، اگر ورزش کردن باعث درد نشود، کار بی‌خطری است.

بهترین دارو برای درمان آرتروز شانه

دارو یکی از درمان‌های متداول آرتروز شانه است و معمولاً همراه با درمان‌های دیگر مانند: فیزیوتراپی و تغییر سبک زندگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف اولیه‌ی دارو در درمان آرتروز کاهش التهاب، تسکین درد و کاهش سرعت پیشرفت بیماری است. در این‌جا برخی از داروهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند ذکر شده است:

1. داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): معمولاً داروهای NSAID اولین گزینه برای درمان آرتروز شانه هستند. این داروها به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کنند. مثال‌هایی از این دسته عبارت‌اند از: ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن (Aleve).
2. کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها، از جمله پردنیزون داروهای ضدالتهابی قوی‌ای هستند که برای کنترل التهاب شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی مصرف شده و یا برای اثرگذاری سریع‌تر، مستقیماً به مفصل شانه تزریق شوند.
3. مسکن‌ها: داروهای مسکن به جای کاهش التهاب بر تسکین درد متمرکز هستند. استامینوفن (تیلنول) نوعی داروی مسکن رایج است. برای دردهای شدیدتر از داروهای مسکن قوی‌تر تجویزی استفاده می‌شود؛ البته معمولاً از این داروها به دلیل عوارض جانبی و خطر اعتیاد کم‌تر استفاده می‌شود.
4. داروهای ضدروماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs): در برخی از انواع آرتروز، مانند آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)، ممکن است از داروهای DMARD استفاده شود. کارکرد این داروها سرکوب کردن واکنش‌های ایمنی بدن است که باعث کند شدن روند پیشرفت بیماری خواهد شد. مثال‌هایی از این داروها عبارت‌اند از: متوترکسات و هیدروکسی کلروکین.
5. عوامل بیولوژیک: عوامل بیولوژیک، درمان جدیدتری هستند که در مواردی که داروهای DMARD مؤثر نباشند می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. کارکرد این درمان، هدف قرار دادن بخشی از سیستم دفاعی بدن برای کاهش التهاب و کندتر کردن روند پیشرفت بیماری است.
6. داروهای موضعی: پمادها، ژل‌ها و چسب‌های موضعی را می‌توان مستقیماً روی پوست ناحیه‌ی دردناک استعمال کرد. این داروها ممکن است حاوی داروهای NSAID، کپسایسین یا لیدوکائین برای بی‌حس کردن موضع و کاهش درد باشند.

تزریقات شانه

آمپول‌های موجود برای درمان آرتروز شانه می‌توانند باعث کاهش التهاب و درد این مفصل شوند. معمولاً زمانی‌که داروهای خوراکی اثر نداشته باشند و یا با عوارض جانبی همراه باشند، از این داروها استفاده خواهد شد. آمپول‌هایی که برای شانه استفاده می‌شوند عبارت‌اند از:

1. آمپول کورتیکواستروئید: کورتیکواستروئیدها داروهای ضدالتهابی قو‌ی‌ای هستند که به کاهش درد و التهاب مفصل شانه کمک می‌کنند. استفاده از آن‌ها می‌تواند باعث تسکین موقت علائم شده و انجام فیزیوتراپی یا تمارین توان‌بخشی دیگر را راحت‌ترکند. تأثیر تزریق کورتیکواستروئیدها ممکن است چند هفته تا چند ماه ماندگار باشد، اما نمی‌توان از این آمپول‌ها زیاد استفاده کرد، زیرا عوارض جانبی دارند که می‌تواند شامل تضعیف تاندون‌ها و غضروف باشد.
2. آمپول هیالورونیک اسید: هیالورونیک اسید ماده‌ای است که به طور طبیعی در مایعات مفصل که وظیفه روان کردن و حمایت از مفصل را دارند، یافت می‌شود. در افراد مبتلا به آرتروز میزان و کیفیت هیالورونیک اسید کاهش می‌یابد. تزریق هیالورونیک اسید به مفصل شانه می‌تواند به حرکت راحت‌تر و حمایت از مفصل کمک کرده و در نتیجه درد را کاهش داده و کارکرد را بهبود بخشد. این آمپول معمولاً برای آرتروز زانو مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما برخی تحقیقات نشان داده‌اند که این درمان برای آرتروز شانه نیز می‌تواند مفید باشد.
3. آمپول پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): برای تزریق PRP نمونه خون بیمار گرفته و فرآوری می‌شود تا پلاکت‌های آن جدا شود و سپس این پلاسمای غنی از پلاکت به مفصل شانه تزریق می‌گردد. پلاکت‌ها فاکتورهای رشد را ترشح می‌کنند و باعث تحریک روند بهبودی و کاهش التهاب می‌شوند. در حالی‌ که تزریق پی‌آرپی برای بیماری‌های ارتوپدی مختلفی بررسی شده است، اما برای تأیید تأثیر آن برای آرتروز شانه باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
4. تزریق سلول‌های بنیادی: در این درمان سلول‌های بنیادی (که معمولاً از بدن خود فرد گرفته می‌شود) به مفصل شانه تزریق می‌شوند تا این سلول‌ها بافت آسیب‌دیده را ترمیم کرده و التهاب را کاهش دهند. با این حال باید توجه داشته باشید که درمان با سلول‌های بنیادی برای آرتروز شانه هنوز در مرحله‌ی آزمایشی بوده و به عنوان درمانی استاندارد زیاد مورد قبول نیست.

قبل از اقدام برای درمان‌های تزریقی، باید درباره‌ی مزایا، خطرات و هزینه با پزشکتان صحبت کنید. اگرچه این درمان‌ها به کنترل علائم کمک می‌کنند، اما آرتروز را درمان نکرده و ممکن است برای همه مناسب و مؤثر نباشند.

تغییر سبک زندگی؛ از روش‌های درمان آرتروز شانه

تغییر سبک زندگی یکی دیگر از روش‌هایی است که می‌تواند باعث بهبود آرتروز شانه شود. بیماران می‌توانند با تغییر سبک زندگی مانند کم کردن وزن و دوری کردن از فعالیت‌های فیزیکی در مسیر بهبودی شانه خود قرار بگیرند.

در این‌ جا به برخی از جنبه‌هایی که باید مدنظر قرار گیرند اشاره شده است.

تغذیه و رژیم غذایی

1. وزن سالم: داشتن وزن سالم باعث کاهش فشار بر مفاصل از جمله مفصل شانه می‌شود. اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن می‌تواند فشار وارد بر مفاصل را کاهش داده و علائم را بهبود بخشد.
2. رژیم غذایی متعادل: رژیم غذایی متعادل باعث حفظ سلامت عمومی شده و  به حفظ وزن سالم کمک کند. انواع میوه‌ها، سبزیجات، پروتئین بدون چربی، چربی‌های سالم و غلات کامل را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
3. غذاهای ضدالتهابی: برخی از مواد غذایی خاصیت ضدالتهابی دارند که می‌توانند باعث کاهش علائم آرتروز شوند. این مواد غذایی عبارت‌اند از: ماهی‌های روغنی (مانند سالمون و ماکرل)، توت‌ها، آلبالو، کلم بروکلی، آووکادو، چای سبز و ادویه‌جاتی مانند زردچوبه و زنجبیل.
4. هیدراته ماندن: هیدراته ماندن به داشتن مفاصلی سالم و بهبود کارکرد غضروف‌ها کمک می‌کند. در طول روز آب کافی بنوشید.
5. کاهش غذاهای فرآوری‌شده و شکر: غذاها و نوشیدنی‌های فرآوری‌شده و حاوی شکر، می‌توانند التهاب ایجاد کنند. سعی کنید مصرف این نوع خوراکی‌ها را محدود کنید.

ورزش و فعالیت

1. ورزش منظم: ورزش منظم باعث می‌شود که مفاصل شما انعطاف‌پذیر بمانند، عضلات حمایت‌کننده از مفاصل شما تقویت شوند و سلامت عمومی شما بهبود یابد. فعالیت‌های سبک مانند شنا یا پیاده‌روی معمولاً گزینه‌های مناسبی هستند.
2. تمرین‌های تقویتی: تمرین‌های تقویتی می‌تواند به پرورش عضلات شانه کمک کند و باعث شود که حمایت بیشتر شده و فشار بر مفصل کاهش یابد.
3. تمرین‌های دامنه‌ی حرکتی: این تمرین‌ها شامل حرکت دادن شانه در جهات مختلف است تا بتوان تا حد ممکن انعطاف آن را حفظ کرد. این مورد می‌تواند به کاهش خشکی و کوفتگی و بهبود کارکرد کمک کند.
4. حالت بدن (پوسچر): پوسچر صحیح می‌تواند فشار وارد بر شانه را کاهش دهد. وقتی که نشسته یا ایستاده‌اید به پوسچر خود توجه داشته باشید و سعی کنید شانه‌هایتان را ریلکس و عقب نگه دارید.
5. اصلاح فعالیت‌ها: باید به بدن خود گوش داده و توجه کنید و فعالیت‌هایی که باعث درد شانه می‌شوند را انجام نداده یا اصلاح کنید. مثلاً ممکن است لازم باشد تا از بلند کردن اجسام سنگین یا بالا بردن دست‌هایتان خودداری کنید.
6. استراحت: در حالی‌که فعالیت منظم مهم است، اما استراحت دادن به شانه نیز، مخصوصاً در زمان بروز علائم (فلرآپ) آرتروز، اهمیت دارد. استراحت می‌تواند به کاهش التهاب و عدم استفاده‌ی بیش از حد از مفصل کمک کند.

انواع جراحی‌ها برای درمان آرتروز شانه

نوع جراحی که به شما توصیه خواهد شد به شدت آرتروز شما، سلامت کلی و نیازها و اهداف شخصی شما بستگی دارد. در این‌جا به برخی از جراحی‌های موجود اشاره شده است:

1. آرتروسکوپی: این جراحی نوعی جراحی کم‌تهاجمی است که در آن از تزریق و ابزار خاص برای برداشتن بافت آسیب‌دیده یا خار استخوان و یا ترمیم بافت‌های پاره شده استفاده می‌شود. معمولاً از این جراحی برای موارد خفیف آرتروز استفاده می‌شود.
2. آرتروپلاستی تعویض سطح شانه: در این عمل یک پروتز کلاهک شکل، بدون برداشتن مفصل، جایگزین سطح آسیب‌ دیده‌ی مفصل می‌شود. این کار باعث حفظ استخوان و بافت‌های بدن فرد می‌گردد.
3. آرتروپلاستی کامل شانه (TSA): این مورد که با نام تعویض شانه نیز شناخته می‌شود، شامل برداشتن قسمت‌های آسیب‌دیده‌ی مفصل شانه و جایگزین کردن آن‌ها با قطعات مصنوعی است. معمولاً در TSA هم توپی (سر همورال) و هم کاسه یا سوکت (گلنوئید) تعویض می‌شود.
4. آرتروپلاستی کامل شانه معکوس: در این نوع عمل تعویض شانه، گوی و کاسه جابه‌جا می‌شوند. توپی (گوی) مصنوعی به شانه و سوکت (کاسه) مصنوعی به بالای استخوان بازو وصل می‌شوند. این عمل باعث بهبود عملکرد در افراد مبتلا به آرتروز شدید و پارگی تاندون روتاتور کاف می‌شود.

خیلی از کسانی که به دنبال ترمیم و بهبود آرتروز شانه‌شان هستند، از عوارضی که همراه با جراحی هست، هراس دارند. این روش درمانی به عنوان یکی از روش‌های تهاجمی این بیماری به شمار می‌رود و دوره درمانی دارد که خیلی از افراد راضی نیستند که این دوره نقاهت را طی کنند.

بنابراین اگر شما نیز جزء این دسته از افراد هستید، حتماً روش‌های غیر تهاجمی مانند تزریقات شانه و حرکت‌های تمرینی را انجام دهید تا بتوانید درد شانه‌تان را درمان کنید. برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی روش‌های غیر تهاجمی درمان آرتروز شانه، با ما تماس بگیرید.

در طول دوران نقاهت چه انتظاراتی داشته باشید؟

دوران نقاهت بعد از جراحی شانه به نوع جراحی و سلامت شخصی بیمار بستگی دارد، اما به طور کلی می‌تواند موارد زیر را در بر گیرد:

1. بستری شدن در بیمارستان: بسته به عمل، ممکن است لازم باشد چندین روز در بیمارستان بستری بمانید تا تحت نظر باشید و بهبودی اولیه حاصل شود.
2. کنترل درد: درد بعد از جراحی طبیعی است و داروهایی برای کنترل آن به شما داده می‌شود. این درد به مرور زمان به تدریج کاهش خواهد یافت.
3. فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست به شما کمک خواهد کرد تا برنامه‌ی توان‌بخشی شخصی برایتان تنظیم شود. این مورد بلافاصله بعد از جراحی انجام می‌شود و تا چندین هفته یا چندین ماه ادامه خواهد داشت.
4. محدودیت فعالیت‌ها: در ابتدا برای استفاده از شانه محدودیت‌هایی خواهید داشت. جراح شما دستوراتی درباره‌ی بایدها و نبایدها به شما خواهد داد.
5. جلسات فالوآپ: برای بررسی روند پیشرفت، کشیدن بخیه و تنظیم برنامه‌ی درمان باید در جلسات فالوآپ به جراح خود مراجعه کنید.
6. بازگشت به فعالیت عادی: معمولاً چند ماه طول می‌کشد تا قدرت و توانایی حرکت شانه بازگردد. زمان دقیق آن به عمل و روند بهبودی شما بستگی دارد.

توجه داشته باشید که باید به تمام توصیه‌های بعد از جراحی پزشک خود عمل کنید و در جلسات فالوآپ به او مراجعه کنید.

معایب

در حالی‌که جراحی می‌تواند باعث بهبود چشم‌گیر علائم شده و در افراد مبتلا به آرتروز شدید کارکرد را بهبود بخشد، اما باید بدانید که معایب و خطراتی نیز دارد که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. عوارض حین جراحی: همانند سایر عمل‌های جراحی با خطراتی مربوط به داروی بیهوشی، خونریزی و عفونت همراه است.
2. درد بعد از عمل جراحی: معمولاً درد بخشی از روند بهبودی بعد از جراحی است. در حالی‌که اغلب این درد را می‌توان با دارو کنترل کرد، اما در روزهای اولیه‌ی بعد از جراحی می‌تواند شدید باشد.
3. طول دوره‌ی توان‌بخشی: معمولاً چندین ماه طول می‌کشد تا بعد از جراحی شانه بهبودی کامل حاصل شود. در این مدت باید فیزیوتراپی و ورزش انجام شود که زمان‌بر خواهد بود.
4. محدودیت فعالیت‌ها: حتی بعد از بهبودی، ممکن است برخی فعالیت‌ها به منظور محافظت از مفصل محدود بمانند.
5. فرسایش و شل شدن پروتزها: به مرور زمان ممکن است مفصل مصنوعی شانه فرسوده یا شل شود. این امر باعث می‌شود که فرد به جراحی دیگری نیاز پیدا کند.
6. خطر شکست یا عوارض: همیشه این خطر وجود دارد که جراحی تمام علائم را برطرف نکند یا با عوارضی، مانند: آسیب عصبی، خشکی، عدم ثبات یا درد مداوم همراه باشد. در موارد نادر ممکن است این عوارض شدید بوده و نیازمند جراحی دیگری باشند.

بهترین روش‌های درمان خانگی آرتروز شانه

در ادامه بهترین‌ روش‌های درمان خانگی آرتروز شانه را بررسی خواهیم کرد.

کنترل درد آرتروز شانه

یکی دیگر از مهم‌ترین مواردی که باید درباره‌ی آرتروز شانه بدانید، نحوه کنترل کردن درد این بیماری است. این کار را می‌توانید از طریق موارد زیر انجام دهید:

• یخ‌درمانی می‌تواند در کنترل درد شانه بسیار مؤثر باشد. می‌توان طبق نیاز یک یا چندین بار در روز از کیسه یخ استفاده کرد. می‌توانید داخل یک کیسه یخ بریزید یا از پد یخ‌درمانی که می‌توان در فریزر قرار داد و مجدداً استفاده کرد، کمک بگیرید. کیسه یخ باید در جلو، کنار، پشت و روی شانه قرار داده شود و می‌توان هربار 20 تا 30 دقیقه این کار را انجام داد. اگر درد باعث بروز اختلالات خواب شده است، استفاده از یخ قبل از خواب می‌تواند مفید باشد.
• در حالی‌که برخی افراد عقیده دارند که گرمادرمانی برای کنترل درد آرتروز شانه مؤثرتر است، اما برخی دیگر یخ‌درمانی را ترجیح می‌دهند. گرمادرمانی می‌تواند برای گرم کردن مفصل قبل از تمرین‌های کششی مفید باشد، اما بهتر است که برای هر فرد روشی که مناسب‌تر است انتخاب شود.
• می‌توان از داروهای کنترل درد استفاده کرد، اما باید توجه داشته باشید که هر دارویی مزایا و عوارض خود را دارد. قبل از مصرف هرگونه دارو با پزشک یا جراح خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که منع مصرف یا دلیلی برای اجتناب از برخی داروها وجود ندارد.

پیشگیری از مبتلا شدن دوباره

پس از طی کردن دوره درمانی، می‌‌توانید با رعایت کردن موارد زیر تا حد امکان از مبتلا شدن مجدد به آرتروز شانه جلوگیری کنید:

• از مصرف دخانیات مانند تنباکو خودداری کنید.
• ورزش‌های سبک باعث جلوگیری از بروز آرتروز شانه می‌شود.
• رسیدن به تناسب اندام با حرکت‌های ورزشی باعث پیشگیری از آرتروز شانه می‌شود.
• پیروی کردن از یک رژیم غذایی سالم نیز یکی دیگر از عامل‌های پیشگیری آرتروز شانه است.
• انجام ندادن فعالیت‌های فیزیکی شدید نیز می‌تواند باعث پیشگیری آرتروز شانه شود. (برای ورزش‌های حرفه‌ای، حتماً زیر نظر پزشک تمرین کنید.)

سخن پایانی

متخصصین طب فیزیکی برای درمان آرتروز شانه درمان‌های غیرتهاجمی، مانند: کنترل دارو، فیزیوتراپی و تغییرات سبک زندگی را پیشنهاد می‌کنند. این درمان‌ها، روش‌هایی ایمن و مؤثر برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آرتروز شانه هستند. در حالی‌که ممکن است در برخی موارد لازم باشد از درمان‌های تهاجمی مانند جراحی استفاده شود، اما همیشه باید ابتدا راه‌های غیرتهاجمی را امتحان کرد. با مراجعه به پزشک و پیروی از یک برنامه‌ی درمانی جامع می‌توانید نتایج بهتری بگیرید و تا حد ممکن از شانه‌ی خود استفاده کنید.

پاسخ به سؤالات متداول

آرتروز شانه چیست؟

آرتروز شانه مشکلی است که به دلیل آسیب دیدن غضروف داخل مفصل شانه که منجر به التهاب، درد و کاهش توانایی حرکت خواهد شد رخ می‌دهد.

دلایلی که باعث آرتروز شانه می‌شوند کدام‌اند؟

آرتروز شانه می‌تواند دلایل متعددی از جمله: پارگی و فرسودگی ناشی از افزایش سن، آسیب، عفونت یا بیماری‌های خودایمنی داشته باشد.

علائم آرتروز شانه چیست؟

علائم آرتروز شانه عبارت‌اند از: درد، خشکی و کوفتگی، کاهش دامنه‌ی حرکت و شنیدن صدای غیرعادی از مفصل شانه.

آیا می‌توان از بروز آرتروز شانه پیشگیری کرد؟

در حالی‌که هیچ راه قطعی برای پیشگیری از بروز آرتروز شانه وجود ندارد، اما داشتن وزن سالم، اجتناب از انجام حرکات مکرر دست در بالای سر و ورزش منظم می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد.

آرتروز شانه چگونه تشخیص داده می‌شود؟

ممکن است تشخیص آرتروز شانه با معاینه‌ی فیزیکی، آزمایشات تصویری مانند اشعه‌ی ایکس یا ام‌آرآی و تست‌های آزمایشگاهی برای رد کردن احتمال مشکلات دیگر انجام شود.

درمان‌های موجود برای آرتروز شانه کدام‌اند؟

درمان‌های موجود برای آرتروز شانه از درمان‌های خانگی برای تسکین درد مانند: یخ، گرما و ورزش تا دارو، تزریق و مداخلات جراحی را در بر می‌گیرند.

دوران نقاهت بعد از جراحی آرتروز شانه چقدر طول می‌کشد؟

دوران نقاهت بعد از جراحی شانه بسته به شدت مشکل و نوع جراحی انجام‌شده متفاوت خواهد بود. ممکن است چند هفته الی چند ماه طول بکشد تا بهبودی کامل حاصل شود.

خطرات و عوارض جراحی آرتروز شانه چیست؟

خطرات و عوارض جراحی آرتروز شانه عبارت‌اند از: عفونت، خونریزی، آسیب عصبی و خشکی مفصلی یا بی‌ثباتی.

آیا فیزیوتراپی برای آرتروز شانه مفید است؟

بله. فیزیوتراپی می‌تواند باعث تسکین درد شده و با تقویت عضلات اطراف مفصل شانه و بهبود دامنه‌ی حرکتی باعث بهبود توانایی حرکت در افراد مبتلا به آرتروز شانه شود.